Абубакр Муҳаммад ибни Закариё ибни Яҳёи Розӣ (865-925) аз бузургтарин пизишкон, файласуфон ва табииётдону кимиёдонони гузаштаи мост, ки дар Аврупои асрҳои миёна бо номҳои лотинишудаи Разес (Rhazes) ва Абубатер (Abubater) машҳур гаштааст.

Шоистаи таъкид аст, ки дар асрҳои XII-XIII чандин асари илмии Абубакри Розӣ дар Аврупо ба забони лотинӣ тарҷума шудааст. Масалан, “Ҷомиъ-ул-кабир” ё “Ҳовӣ” (Фарогир) муҳимтарин асари тиббии вай мебошад, ки соли 1279 бо номи “Continens” дар Аврупо ба забони лотинӣ тарҷума ва борҳо ба табъ расидааст.

Генри Уодсворт Лонгфелло (1807–1882) занимает особое место в пантеоне американской литературы XIX века. Его творчество не только отразило дух времени, но и стало важным этапом в развитии американской поэзии, делая её более доступной и признанной на международной арене. Лонгфелло, как мастер лирики и эпоса, создал произведения, которые отличаются глубокой эмоциональностью и яркими образами, что делает его наследие актуальным и по сей день.

Ахиран, «Девони сарнавишт»-и Шоири халқии Тоҷикистон устод Раҳмат Назрӣ бо соядаст ба дастам расид ва шавқу шӯри тозаеро дар вуҷудам эҷод кард. Навҷӯӣ ва тозакориҳои устод Раҳмат Назрӣ аз чашми муҳаққиқони шеър пинҳон набудааст. Хурсандии ман низ аз ҳамин ноҳия буд, ки акнун девони тартибдодаи шоирро дар даст дорам. «Девони сарнавишт»-ро нашриёти “Ирфон” дар соли ҷорӣ ба табъ расонидааст.